Bundaberg a.k.a. Bundadhell

7 januari 2015 - Bundaberg, Workers&divers hostel

Daar zijn we dan, Bundaberg. Na Airlie Beach zijn we eerst naar Mackay gereden, maar daar bleek al gauw dat we geen werk zouden gaan vinden omdat er simpelweg bijna geen werk was. Wel maakten we daar nog een heel avontuur mee omdat we per ongeluk de lichten van de auto aan hadden laten staan en de accu daarna dood was. Gelukkig waren er twee mensen die ons heel erg geholpen hebben, anders zaten we daar nu waarschijnlijk nog.
We zitten nu in een working hostel (een hostel waar je niet alleen slaapt, maar waar ze ook werk voor je zoeken), en we werken ons een ongeluk. Want farmwork is zwaar. De eerste dag dat we hier kwamen had de manager toevallig nog een baan vrij voor mij. Ik kon de daar op volgende dag meteen beginnen bij een farm waar ze me per uur betalen om tomaten te sorteren. Aan het einde van de eerste dag was ik doodmoe en kon ik geen tomaat meer zien, en ik dacht echt oprecht dat ik het al heel zwaar had gehad. Maar de volgende dag werd het tegendeel bewezen. We werden om zeven uur uit bed geroepen door de intercom (want de dikke manger is te lui om te lopen) en we konden een dagje werken op een sweet potato farm. De ochtend was nog wel fijn, toen mochten we gewoon een beetje tuinieren, maar s’middags begon de nachtmerrie. Potatoes plukken. In de bloedhete zon sta je constant gebukt in het veld, om zo snel mogelijk alle aardappels los te halen en in een doos te gooien. Als we dit werk voor langer dan alleen een dagje moeten gaan doen zou het me niks verbazen als we hier allebei weggaan met een hernia. Hoe dan ook, we overleefden de dag en met een pijnlijke rug en een verbrande nek van de zon gingen we terug naar het hostel. Daar werd Dion opnieuw via de intercom naar het kantoor geroepen waar hij te horen kreeg dat hij vanaf nu fulltime aan de slag kan op een sweet potato farm, voor minstens zeven weken. Hoera! Voor mij is het nog onzeker voor hoe lang ik nog bij de tomatenfarm kan blijven en wat ik daarna kan doen, maar we kunnen nu in ieder geval flink sparen voor de rest van onze reis. Het gaat zwaar worden, dat weten we nu zeker (het staat hier ook niet voor niets bekend als Bundahell), maar daarna kunnen we onze reis voortzetten en alle leuke dingen doen die we maar willen. Daar doen we het voor.