Kakadu & Litchfield national park

15 juni 2015 - Kakadu National Park, Northern Territory

Darwin is heet! Toen ik twee dagen geleden uit het vliegtuig stapte liep ik tegen een muur van warmte aan, en het is heerlijk. In Brisbane heb ik een paar dagen de toerist uitgehangen met Marieme en een aantal gezellige avonden in het hostel doorgebracht, maar het werd daar al echt koud. Ik geniet hier met volle teugen van iedere dag zon en minstens 30 graden. Darwin zelf is erg leuk, een beetje vergelijkbaar met Cairns. Overal backpackers en iedere dag feest. Op donderdag en zondag zijn er de Mindil Beach Markets waar je leuke souvenirs en lekker eten kan halen (van Aziatisch tot Hollandse poffertjes). Wat me ook opvalt is het aantal jongens dat hier rondloopt. Iemand vertelde me dat voor ieder meisje dat hier zit, er zeven jongens zijn. Dat betekent dus voor iedere dag van de week een ander vriendje!

Vandaag ga ik naar Kakadu National park. Dit is het grootste van Australië en er leven nog zo'n 500 Aboriginals zoals ze dat deden voordat er überhaupt white fellas (zo noemen ze blanken) in het land waren. Behalve Abo’s zitten er voornamelijk veel krokodillen. Er worden hier in Darwin gemiddeld acht mensen per jaar opgegeten door crocs, wat eigenlijk helemaal niet zoveel is als je bedenkt dat er 100.000 van die beesten in dit gebied wonen. Krokodillen spotten is dan ook onderdeel van de drie dagen durende trip die ik nu ga maken. Verder gaan we ook nog een heleboel andere dingen zien, zoals watervallen, grotschilderingen, creeks, landschappen en aboriginal cultuur.

‘S ochtends word ik opgehaald bij het hostel en in de 4 wheel drive bus maak ik kennis met de groep waarmee ik de aankomende dagen zal moeten optrekken. In totaal zijn we met tien man, waarvan vier Dutchies. Dat is erg zeldzaam omdat normaal gesproken de Duitsers in de meerderheid zijn. De tourguide spreekt ook Nederlands dus de aankomende dagen zal ik voor de verandering mijn moedertaal weer veel horen. Eerlijk gezegd is dat weer even wennen omdat ik zoveel Engels spreek. Af en toe merk ik dat ik de Nederlandse vertaling van een woord niet meer weet en dat mijn zinnen een Engelse opbouw hebben, zo vreemd!
Het eerste onderdeel van de trip is het spotten van de krokodillen (exciting!) vanuit een boot op de Billabong. Ondanks dat deze monsters zich erg goed kunnen camoufleren zien we er toch een aantal, wat eigenlijk niet zo heel vreemd is met die hoeveelheden hier. Nadat we het boottochtje achter de rug hebben en we weer in de bus zitten verteld de reisgids ons een aantal horrorverhalen over de krokodillen en doen we een voorstelronde zodat we elkaar een beetje leren kennen. De rit naar Kakadu is best lang en onderweg stoppen we nog bij Arnhemland (hoe cool is dat?) en laat de tourguide ons een mierennest zien. Dat klinkt niet zo heel boeiend maar is het wel omdat de mieren naar citroen smaken. Als je de mier likt kan je dat proeven, en als je een aantal mieren tussen een blad wrijft kan je het ruiken en het helpt zelfs tegen een verstopte neus!
Het eerste wat we van Kakadu Park zelf zien is een gebied met een heleboel grotschilderingen van de aboriginals. Ik moet eerlijk zeggen dat het niet de beste kunstenaars zijn, maar toch is het bijzonder om te zien. De omgeving is in tegenstelling tot de tekeningen wel prachtig, het uitzicht is fantastisch. Als ik bovenop een rots sta verwacht ik ieder moment Simba, Timon en Pumba uit ergens te zien, zoveel lijkt het op de Lion King. Helaas is er geen tijd meer om naar de zonsondergang te kijken omat we in de ochtend wat vertraging hadden, dus rijden we rustig aan naar de plek waar we gaan overnachten.

Diit doen we op een camping. Het kamp bestaat uit drie tenten met bedden en een grote tent met eettafel en gasfornuis. Het toilet-huisje is 400 meter verderop en de gids waarschuwt ons om goed op te letten hoe we erheen moeten lopen omdat het in het donker nog best lastig kan zijn om de weg terug te vinden. De avond spenderen we gezellig met de groep rondom het kampvuur waar we marsmellows roosteren, bier en wijn drinken en proberen om de didgeridoo te bespelen (wat nog best wel lastig blijkt. Sommige van ons weten nog een redelijk geluid te produceren maar bij mij klinkt het meer als een olifant met buikpijn). Om twaalf uur vind ik het wel tijd om naar bed te gaan, en een beetje angstig loop ik samen met nog een andere Nederlander naar de badkamer. In het pikkedonker vind ik het stiekem toch best wel eng, want je zit toch in de middle of nowhere. De heenweg is geen probleem, maar op de terugweg blijkt de waarschuwing van de gids niet voor niks te zijn geweest.. We krijgen het voor elkaar om te verdwalen. Het kost ons ruim een half uur (voor mijn gevoel duurt het minstens twee uur) om in het donker onze weg terug te vinden, nadat we zo’n beetje ieder zijweggetje geprobeerd hebben. En dan is het eindelijk tijd om mijn niet zo heel comfortabele bed in te kruipen.

16 Juni 2015 - Kakadu National Park, Northern Territory

Ik geloof dat ik in totaal zo'n drie uur geslapen heb. Ik werd steeds wakker van de kou, want in de nacht koelt het echt af. Ik heb geen slaapzak en warme kleding meegenomen omdat het hier overdag zo bloedje heet is en buiten dat lig ik ook nog eens op een plank met een dun matje er op. Tijd om uit te slapen is er niet want we hebben weer een drukke dag voor de boeg. we gaan naar de watervallen!
De eerste waterval die we gaan bekijken heet Jim Jim falls, en we moeten zo’n drie en een halve kilometer hiken voordat we bovenaan de waterval zijn waar we kunnen zwemmen (en alleen daar, want onderaan zitten krokodillen). Het is echt een hele klim over rotsen en keien, en ik kan duidelijk merken dat ik acht maanden niks aan sport heb gedaan. Maar alleen het uitzicht is het al waard en de verfrissende duik die we kunnen nemen maakt het helemaal goed. Na de lunch gaan we naar een waterval die Twinfalls heet. Ook daar kunnen we na een korte hike (in vergelijking met de vorige echt een eitje) lekker zwemmen. Het water is pikzwart, en nee, dat is niet omdat het vies is. Het water is glashelder, maar het is zó diep dat de bodem gewoon niet te zien is.
De dag sluiten we af met het bekijken van de zonsondergang op een plek die me doet denken aan Nederland. Als je de tropische planten en de hitte wegdenkt lijkt het net of je op de weilanden langs de rijn loopt, het is net zo groen en net zo plat. Na een miljoen foto’s te hebben genomen gaan we terug naar het kamp waar we de avond weer rondom het kampvuur doorbrengen.



17 juni 2015 - Kakadu National Park, Northern Territory

Deze nacht was zo mogelijk nog erger dan de vorige, en doodmoe stap ik na een snel ontbijtje de bus in voor de laatste activiteiten van de trip. Het is ongelofelijk hoe snel de tijd gaat! We beginnen de dag met nog een waterval en ook hier kunnen we zwemmen. Er zijn een heleboel rotsen en officieel mogen we het water niet in springen, maar we hebben een hele chille tour guide die ons de plekken laat zien waar het wel kan. Het liefst zou ik hier de hele dag blijven. Het is zo rustig en vredig, het water is heerlijk en behalve onze groep zijn er helemaal geen andere mensen. Helaas moeten we weer gaan om een cultuurcentrum te bezoeken. Wat voor mij niet echt had gehoeven, ik was liever wat langer bij de waterval gebleven. Het is niet bijster interessant en ik ben veel te moe om me op de informatie te kunnen concentreren.
Eenmaal terug in Darwin vinden we dat we de trip gezamenlijk nog behoorlijk af moeten sluiten, en de tour guide boekt een VIP tafel bij een club waar we de hele avond en nacht doorbrengen. Dit was zeker weten de beste trip die ik tot nu toe gemaakt heb!

18 juni 2015 - Litchfield National Park, Northern Teritory

Waarom heb ik ook alweer twee trips direct achter elkaar geboekt? Na drie uur slaap en met een kleine kater sta ik om half acht alweer klaar voor het volgende avontuur. Litchfield national park. Deze trip duurt maar een dag en we gaan een heleboel zien, dus ik had eigenlijk wel wat slaap kunnen gebruiken.. Maar hé, YOLO.
We zijn wederom met z’n tienen, alhoewel er normaal gesproken ongeveer dertig mensen met deze tour meegaan, dus ik heb geluk. Ook deze trip begint met een boottocht om krokodillen te zien, maar deze keer is het nog net iets spectaculairder. De gidsen laten de krokodillen namelijk uit het water springen door een hengel met een stuk vlees er aan boven het water te houden. De krokodillen zijn van zo dichtbij nóg fascinerender, het zijn net dinosaurussen.
Litchfield heeft ook veel mooie natuur te bieden. De eerste waterval waar we heen gaan heet Tolmer falls, en hier kunnen we zwemmen (geen krokodllen, hoera!). De waterval op zich zelf is net zo mooi als de watervallen in Kakadu National Park maar omdat dit veel dichter bij Darwin ligt is het een stuk drukker. Omdat ik verder niemand ken besluit ik om samen met twee anderen die ook alleen reizen bij de gids te blijven. Dit blijkt uiteindelijk een goede zet want als we van de waterval terug naar de bus lopen zegt hij dat hij ons iets bijzonders wil laten zien bij de volgende stop. Hij vraagt ons om een beetje bij de bus te blijven treuzelen totdat de rest van de groep op weg is naar de natuurlijke waterbron.
Als we eenmaal met z’n vieren zijn neemt hij ons mee naar een plek waar we eigenlijk niet mogen komen, en hij zegt dat hij zelfs zijn baan kan verliezen als zijn baas hier achter komt. Het moet wel héél speciaal zijn als hij dat risico er voor wil nemen! Wat hij ons liet zien is moelijk te omschrijven maar ik ga het toch proberen. Eerst moeten we onder een hekwerk door klimmen, dan een stuk door het bos lopen (waar we worden aangevallen door de citroen-mieren) en dan moeten we een creek in en krijgen we elk een duikbril. De creek is vanaf boven water al erg mooi, maar onderwater is het nog beter. Overal groeien boomwortels en eigenlijk zwemmen we als het ware door het bos heen. Af en toe moeten we onder een boomwortel door zwemmen of over een rots, en het lijkt net of ik regelrecht in een natuur documentaire terecht ben gekomen. Na ongeveer tien minuten zo gezwommen te hebben zegt de gids dat het speciale gedeelte er nu aankomt. Eh, dus dit was nog niet speciaal? Ik dacht dat het bijna niet specialer kon, maar de man heeft gelijk. Het stuk waar ik daarna overheen zwem lijkt net een landschap vanuit heel hoog in de lucht. De rotsen lijken op bergen en de hoopjes algen zijn net bomen, waardoor ik echt het gevoel heb dat ik vlieg. Dit is serieus één van de meest bijzondere dingen die ik ooit heb gezien. Als de gids ons mee terug neemt naar de rest van de groep bij natuurlijke waterbron ben ik daar niet eens meer echt van onder de indruk, alhoewel die ook prachtig zijn.
De dag sluiten we af met nog een waterval, waar we helaas geen tijd meer hebben om er te zwemmen, en dan zit het er al weer op. Doodmoe en met een supermooie ervaring om op terug te kijken word ik terug gebracht naar het hostel. Een ding weet ik nu in ieder geval zeker, Northern Territory is prachtig!